உணர்வுகளின் ஊற்றுக்கண்ணில் இருந்து - The memory will never die

மனிதனுக்கு துன்பங்களின் நேரத்தில் பழைய நினைவுகளே ஆறுதலாக இருக்கும் என்றால் அது மிகையில்லை. நேற்று வேலை முடித்து விட்டு, வேலை இல்லாமல் மோட்டு வளையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த போது சிலபல நினைவுகள் வந்து சென்றன... மழை விட்டும் தூவானம் விடாத க(வி)தையாய் சில நினைவுகள் வந்து நெறித்தன.

அதே நினைவில் கூகுளில் தேடிய போது வந்து விழுந்த ஒரு கவிதைக் கொத்து. மிகவும் பிடித்து இருந்தது.





இதில் நான் ரசித்த வரிகள்.

You feel the wind and it reminds you,
It happens every time,
You stop and close your eyes,
You can't deny what lives inside you,
Well I know it's hard to see,
What is meant to be,
When yesterday is so far behind you,
The memory will never die,
The love that you gave,
I'll never throw it away,
The memory will never die,
Deep inside your soul knows I'm always there....

நான் முன்பு எழுதிய ஒரு கவிதையைப் (?) படித்து விட்டு, ஒரு பிரபல பதிவர் எழுதித் தந்த ஒரு அழகிய நினைவுக் கவிதையும் இங்கே.. அதற்குப் பிறகு கவிதை எழுதவே இல்லை.. எனது கவிதை தேவைப்படுபவர்கள் தொடர்பு கொள்ளலாம்.. ;-)))

மழை விட்டும் விடாத தூவானமாய்
இன்னும் உன் நினைவுகள்.

தனித்திருக்கும் பொழுதுகளில்
விழி வழியும் துளி நீரில்
பதிந்திருக்கும் உன் பிம்பம்.

நினைவை விட்டு அகல மறுக்கும்
பூங்காவும், ஆற்றங்கரையும், ஒற்றைக்குடையும்...

அருகருகே அமர்ந்திருந்தும்
பேசாமலேயே கழிந்த மணித்துளிகளும்,

கால் நனைத்து கரையேறியதும்,
கண்களாலே பேசிக் கொண்டதும்,

எதிர்பார்த்த மழையும் நான்
எதிர்பாராத உன் நெருக்கமும்.

பன்னிரண்டு ஆண்டுகள்
பார்க்காமலே ஓடிவிட்டாலும்

என்றேனும் ஒருநாள்
எங்கேனும் உனை சந்திப்பின்
ஒன்று மட்டும்
உறுதியாச் சொல்வேன்
என்னை நீ காதலித்தது போல்
உன்னை நானும் காதலித்தேனென்று.