"பூ ”வும் வாரணம் ஆயிரமும், மறுவீட்டுக்கு போன கதையும்

சுப்ரமணியபுரத்திற்குப் பிறகு முழு தமிழ் படமாக போன வாரம் வாரணம் ஆயிரம் படம் பார்த்தேன். படம் பார்த்தால் விமர்சனம் எழுதனும் என்று நினைப்பதில்லை. ஆனால் சமீரா அழகாக இருந்தார். ஏதோ அடுத்த வீட்டுப் பெண் போல ஒரு ஈர்ப்பு இருந்தது..... ;) . சூர்யா தனது காதலிக்காக கடுமையாக உழைத்து இரண்டே ஆண்டுகளில், வீட்டுக் கடன் எல்லாவற்றையும் அடைக்கின்றார். அதை அடுத்து தனது காதலியைத் தேடி அமெரிக்காவிற்கும் செல்கின்றார். கொஞ்சம் லூசுத்தனமா இருக்கோ? எனக்கு இதெல்லாம் லூசுத்தனமா இல்ல.... அதே மாதிரி நமக்குள்ளயும் ஒரு காலத்தில் நெருப்பு இருந்துச்சு..

கடல் கடந்து காதலியை தேடிப் போகனும்னு... ஆனால் கடல் கடந்து கூலி வேலைக்கு தான் போக முடிஞ்சது... ஆனா 10 வருசமா இருந்தும் எனக்குன்னு சொந்தமா ஒரு வீடு கூட கட்ட முடியல... சினிமாவுக்கு தான் ஒரு பாடலில் எல்லாம் இம்புட்டு பணம் சம்பாதிக்க முடியும் போலன்னு நினைச்சுக்கிட்டேன். இதுக்கு தான் டீசண்டாவே இருக்கக் கூடாதோ?..;))))



படம் நன்றி : http://www.sameerareddy.info/
*****************************************************************************

வரும் 7 ந்தேதி முதல் 12 ந்தேதி வரை ஹஜ் பெருநாளுக்கான விடுமுறை உள்ளது. விடுமுறைக்கு எங்கும் வெளியே செல்ல முடியாத நிலை இருப்பதால் எதாவது படம் பார்க்கலாம் என நினைத்து ’பூ’ பதிவிறக்கினேன். (இந்த நாட்டில் திரையரங்கம் இல்லாததால் வேறு வழி இல்லை. மன்னிக்கனும்). ஏனோ நேற்று வார இறுதி என்பதால் இந்த படத்தை நேற்று இரவே பார்த்து விட்டேன்.

நம் சமூகத்தில் எப்பவுமே ஆண்களின் பழைய காதல்கள் ஒரு அழகான நினைவுகளாகவும், பெண்களின் பழைய காதல்களை ஒரு அசிங்கமாகவும் நினைக்கின்றோம். ஒரு திருமணமான பெண்ணின் பழைய காதலை சொல்லும் முயற்சி இது. நல்லா இருக்கு...:)

***********************************************************

மகனுக்கு இரண்டு வயது, இரண்டு மாதம் முடிந்துள்ளது. வீட்டுக்கு தொலை பேசும் போது அவ்வப்போது பேசுவான். தங்கமணி சொல்லிக் கொடுப்பதை அப்படியே சொல்வான். அவனுக்கு கற்றுத் தரும் 1,2,3 .. ABCD சொல்கின்றான்.

அழகாக அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் சொல்வான். அத்தா நல்லா இருக்கீங்களா என்று கேட்பான். நல்ல மூடில் இருந்தால் குல்குவல்லாகு அஹது (திருக்குர்ஆனின் ஒரு பகுதி) சொல்வான். சில நேரங்களில் அல்லாஹூம்ம ரப்பனா ஆத்தினா (பிரார்த்தனை) சொல்வான். தூங்குவதற்கு பெட் சென்றதும், அவனாகவே ”அல்லாஹூம்ம பிஸ்மிக்க அமூத்து வஅஹ்யா” என்று சொல்லி விடுவானாம். (தூங்குவதற்கு முன் சொல்வது)

நேற்று போனை அவனிடம் கொடுத்ததும் அவனாகவே “அத்தா, உடம்பை பார்த்துக்கங்க. அஸ்ஸலாமு அலைக்கும்” என்று சொல்லிட்டு தங்கமணியிடம் போனைக் கொடுத்து விட்டு போய் விட்டான். போன் பேசி முடிக்கும் போது இதே வார்த்தைகளைக் கூறுவது தங்கமணியின் வழக்கம். அதை அப்படியே கவனித்து சொல்லி விட்டான். ஏன் என்றால் தலைவர் விளையாட்டில் பிஸியாக இருந்தாராம். அதனால் பேச்சை விரைவாக முடித்து ஓடுகின்றாராம்....:))

*****************************************************************************

கல்யாணம் ஆன சில தினங்களில் மறுவீடு செல்வது எங்கள் பகுதி வழக்கம். திருமணம் முடிந்தது முதல் முறையாக தம்பதியர் இருவரும் பெண்ணின் வீட்டுக்கு செல்வது மறுவீடு. திருமணமான மூன்றாம் நாள் நானும் மறுவீடுக்கு சென்றேன். ஏற்கனவே பெண் பார்ப்பதற்காக சென்று இருந்ததால் எனக்கு ஊர் புதிதாக இல்லை. (நெல்லை மாவட்டத்தின் ஒரு கடைக் கோடியில் ஊர். காலை 2 , மதியம் 1, மாலை 2 என ஊருக்குள் பஸ் வரும். இல்லையெனில் மெயின் ரோட்டில் இறங்கி 3 கி.மீ தூரம் போகனும்...;)))) என்ன செய்ய )

முஸ்லிம்களின் வழக்கத்தில் திருமணத்துக்கு முன் பெண்ணைப் பார்க்க இயலாது. ஆனால் நாங்கள் உண்மையான இஸ்லாமிய முறையைப் பேண வேண்டும் என்று ஆர்வமுள்ளவர்கள் என்பதால் பெண் பார்க்க சென்றோம். ... சரி அந்த கதையெல்லாம் வேறு ஒரு நாள் சொல்லலாம். இப்ப வேற ஒன்னு சொல்கிறேன்.

மறுவீடு சென்றதும் வீட்டில் கோழிக் கறி எடுத்து பிரியாணி. 11 மணிக்கே வாசனை மூக்கைத் துளைத்தது. கிச்சனை நோட்டம் விட்ட போது கோழிக் கால் கூட பொரிப்பது தெரிந்தது. மதியம் தொழுகைக்குப் பின் சாப்பிட அமர்ந்தோம். சுடச்சுட பிரியாணி தட்டில் வந்தது. அதோடு பொரித்த கோழிகாலும்... இன்னைக்கு ஒரு வெட்டு வெட்டனுடானுட்டு உட்கார்ந்து இருக்கேன். அருகில் இருந்த மச்சானும்(தங்கமணியின் சகோதரர்), தங்கமணியும் சாப்பிட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.

நான் டிவியைப் பார்த்துக் கொண்டே அடுக்களையையும் நோட்டம் விட்டுக் கொண்டு இருந்தேன். தங்கமணியும் ’சாப்பிடுங்க’ என்று வழியுறுத்த ’சூடா இருக்கு’ என்று சொல்லி வைத்தேன். நேரமாகிக் கொண்டே இருந்தது. பிரியாணியும் ஆறத் துவங்கி இருந்தது. நானும் எம்புட்டு நேரம் தான் பசிக்காத மாதிரி நடிக்கிறது?.... நைஸா தங்கமணியிடம் கேட்டேன்.

“ பிரியாணி இருக்கு... ஆனா ஊத்தி தின்ன தால்ச்சா, பருப்புக் கறி(தால்) எதுவும் இல்லியே?” அதுக்கு தங்கமணி “ எங்க ஊர்ல எல்லாம் பிரியாணி செஞ்சா வேற ஊத்திக்க எல்லாம் எதுவும் செய்ய மாட்டோம்” என்று சொல்லி விட்டாள். ஒரு வெங்காய சட்னி கூட இல்ல...:( என்னயா இது நமக்கு வந்த சோதனைன்னு நினைச்சுக்கிட்டேன். அப்புறம் என்ன சுவையான பிரியாணியை கஷ்டப்பட்டு சாப்பிட வேண்டியதாப் போச்சுது.. இப்பவரை தங்கமணி இதைச் சொல்லி கலாய்ப்பது உண்டு...:)))

அதற்குப் பிறகு நான் சென்றால் நாங்கள் சாப்பிடும் ஸ்டைலிலேயே சமையல் செய்கின்றார்கள்.
( நானானிம்மா, ராமலக்ஷ்மி அக்கா கவனிக்க : சொதி, அடை எல்லாம் இதுவரை அங்க செஞ்சு தந்ததே இல்லீங்க...:( ;))) )