பொரிகடலை கடையும், காதல்களும், சில புத்தக அனுபவங்களும்

புத்தக அனுபவங்களைப் பற்றி ஒரு தொடர் பதிவு எழுத அத்திரி அழைப்பு விடுத்தார். புத்தகம் இருந்தால் சோறு தண்ணி கூட வேண்டாம் என்று திட்டு வாங்கிக் கொண்டே இருக்கும் பழக்கம் இருந்தது. புத்தகப் புழு என்று திட்டு வாங்குவதிலும் ஒரு ஆனந்தம் இருக்கின்றது.

பாடப் புத்தகங்களை இந்த பதிவில் கவனமாக தவிர்த்து விடலாம். நான் முதலில் படிக்க ஆரம்பித்தது ராணி தான். அப்போது நான்காவது, ஐந்தாவது படித்துக் கொண்டிருப்பேன். எங்களது சந்தில் இருக்கும் வீட்டுப் பெண்கள் கூட்டாக ராணி வாங்குவார்கள். மதிய அல்லது மாலை நேரங்களில் எங்கள் வீட்டு வாசலில் உட்கார்ந்து எனது அம்மா வாசிக்க மற்றவர்கள் கவனமாக கேட்பார்கள். ராணியின் அனைத்து பகுதிகளும் வாசிக்கப்பட்டு அலசப்படும். அப்போது அருகில் அமர்ந்து நானும் கேட்பேன். பின்னர் கொஞ்சம் நானும் வாசிக்கப் பழகினேன்.

பின்னர் 7,8 வகுப்புகளில் சிறுவர்மலர் கவர்ந்தது. அதில் வரும் படக்கதைகள் ரொம்ப பிடித்தவை. பலகுரல் மன்னன் ஜோ நம்ம பேவரைட் பகுதி. ஸ்ரீராம் பெட்ஸ் சார்பில் சிறுவலர்மலருடன் வழங்கிய லேபிளுக்காக முதன்முதலில் தினமலர் வாங்கிய வெள்ளி மறக்க இயலாதது. அதைத் தொடர்ந்து எனக்கு ராணி காமிக்ஸ், அம்புலிமாமா போன்றவற்றை எனது நண்பன் அப்துல் அஹது பழக்கினான். அவர்கள் வீட்டில் இருந்து படிக்க எடுத்து வந்து தருவான். (அஹது குடும்ப சூழலினால் 8 ம் வகுப்பு வரை மட்டுமே படித்தான்... பின்னர் வேலை தேடி திருப்பூருக்கு சென்று அங்கு இப்போதும் கூலி வேலை செய்து வருகின்றான்.)
கபீஷ் எனக்கு பிடித்த பகுதி. வால் நீட்டி அது செய்யும் சேட்டைகளை சிலாகிப்போம்.

9ம் வகுப்பு சேர்ந்ததும் பெரிய மாற்றங்கள். நூலகங்களுக்கு செல்ல ஆரம்பித்த காலமது. எங்கள் ஊரில் உள்ள நூலகத்தில் உறுப்பினராகவும் சேர்ந்திருந்தேன். தினத்தந்தி, தினமலர் என்று தினசரிகளைப் படிப்பேன். நூல்களாக துப்பறியும் நாவல்களே அதிகம் கவர்ந்தன. சங்கர்லால் துப்பறிகிறார் அனைத்தும் தேடித் தேடிப் படித்தேன். துப்பறியும் நாவல்கள் கிடைக்காத போது வேறு நாவல்களையும் படிக்க ஆரம்பித்தேன். நில மங்கை இன்னும் நினைவில் இருந்து விலகாத ஒன்று. இராஜேஷ்குமாரின் நாவல்களை வெறியுடன் படித்த காலமிது. இதே கால கட்டத்தில் தான் மறைத்து விற்கப்படும் (?) சில புத்தகங்களையும் படித்தேன்.

இது என்னுடைய புத்தக அலமாரி இல்லை

11 ம்வகுப்பு படிக்கும் போது மாற்றம் வித்தியாசமாக வந்தது. மாலை 4:30 மணிக்கு பள்ளி முடிந்து வீடும். டியூசன் எல்லாம் வீட்டில் அனுப்பவில்லை. எனவே மாலையில் ஊர் சுற்றுவதைத் தடுக்க வீட்டுக்கு சிறிது தள்ளி மெயின் ரோட்டில் பொரிகடலை கடை வைத்து கொடுத்து விட்டார்கள். மாலை 5 முதல் 9 வரை வியாபாரம் பார்க்க வேண்டும். பொரிகடலை(உடைச்ச கடலை), பொரி, பட்டாணி, உப்புக்கடலை(சுண்டல்), அவல் எல்லாம் மொத்தமாக படி கணக்கில் வாங்கி சில்லரையில் விற்க வேண்டும். ( +2 படிக்கும் வயதில் 50 காசு, 1 ரூபாய்க்கு பட்டாணிக்கடலை விற்கும் அனுபவம் எப்படி இருக்கும் என்பதை விவரிக்க இயலுமா என்று தெரியவில்லை... :( )

கடலை மடித்துக் கொடுக்க பேப்பர் வேண்டும் என்பதால் பழைய பேப்பர்களையும் விலைக்கு வாங்குவோம். பலதரப்பட்ட பாடப்புத்தகங்கள், நாவல்கள், வாராந்திரிகள், தினசரிகள் எல்லாம் கடைக்கு எடைக்கு வரும். வியாபாரம் இல்லாத நேரங்களில் அவைகளைப் படித்துக் கொண்டு இருப்பேன். வரும் புத்தகங்களுக்கு இடையில் இருக்கும் துண்டுக்காகிதங்கள், கிறுக்கியவை மூலம் தெருவில் பலரின் காதல் கதைகளை அறிந்து கொள்ள முடிந்தது சுவாரஸ்யமான அனுபவம். இந்த காலகட்டத்தில் நூலகங்களுக்கு செல்லும் வாய்ப்பும் குறைந்தது. உறுப்பினர் அட்டையும் காலாவதியாகி விட்ட காலமிது.

+2 முடியும் வரை (1996) வரை பொரிகடலைக் கடை வியாபாரம் மாலைகளில் தொடர்ந்தது. +2 முடிந்ததும் அடுத்த படிக்க முடியாததால் வேறு கடைக்கு மாற்றம் நிகழ்ந்தது. இங்கு கடை முழு நேரம் என்பதால் நூலகம் செல்வதும் குறையத் தொடங்கியது. டீக்கடையில் தினத்தந்தியுடன் அமைதியடைய வேண்டி இருந்தது. நேரம் கிடைக்கும் போது அவசர அவசரமாக நூலகங்களுக்கு சென்று திரும்புவேன்.

ஒரு வருடம் இதே கதைதான்... 1997 ல் காலச்சக்கரம் வேறு திசையில் சுழன்று அடித்து சென்னையில் வந்து போட்டது. துபாய் கம்பெனி செலவில் படித்துக் கொண்டே வேலை செய்ய ஆரம்பித்தேன். தங்கி இருந்த இடத்திற்கு அருகிலேயே 50 மீட்டர் அருகில் நூலகம். ஆனாலும் காலையில் சென்று மாலையில் திரும்புவதால் நூலகம் செல்ல வாய்ப்பு குறைவாகவே இருந்தது. இதில் இன்னொரு வேடிக்கை எங்களுக்கு வெள்ளி விடுமுறை, நூலகத்திற்கும் வெள்ளி விடுமுறை.... என்ன கொடும பாருங்க..

துபாய் வந்த பிறகு(1998) வெகுநாட்கள் புத்தகங்களுக்கும் நமக்கும் இடையே தொடர்பு அறுந்து போய் இருந்தது. அதிக பட்சமாக ஆனந்த விகடனும், தமிழ் கம்ப்யூட்டர் என்ற இதழுமே துணையாக இருந்தது. ஷார்ஜா UAE Exchange பின்புறம் இருக்கும் மலையாளி கடை தான் அப்போதைய வடிகால்.

நான் வேலை செய்த நிறுவனத்தில் ஒரு நண்பர் வேலை செய்தார். எனக்கு வேலையில் ஜூனியர். ஆனால் நிறைய கவிதை, கதைப் புத்தகங்களை ஊரில் இருந்து வாங்கி வந்து படிப்பார். பொழுது போகாத நேரங்களில் அவரிடம் வாங்கி படிப்பேன். வைரமுத்து கவிதைகள், நாவல்கள், பிற மொழி கவிதைகளின் மொழிபெயர்ப்புகள் (கலில் ஜிப்ரானின் முறிந்த சிறகுகள்..) வாசிக்கக் கிடைத்தது. அங்கு தான் கருவாச்சி காவியம், தண்ணீர் தேசம் போன்றவை படித்தேன்.

துபாயில் இருந்த போது வாசிப்பு வேறு மார்க்கத்திலும் இருந்தது. அது ஆங்கில தினசரிகளின் வாசிப்பு. ஆங்கில தினசரி காசு கொடுத்து வாங்கும் நிலையில் இல்லை. எங்களுடன் வேலை செய்யும் ஒரு நண்பருக்கு ஈரான் வங்கியில் பணி. மாலை வேலை முடிந்து வரும் போது Gulf News, Khaleej Times ஆகிய இரு தினசரிகளையும் எடுத்து வருவார். இரவு உணவுக்கு பிறகு ஒரு மணி நேரம் பார்ப்பேன். மறுநாள் காலை அதை மீண்டும் வங்கியில் சென்று வைத்து விடுவார். அப்போது தான் நிறைய அரசியல் சம்பந்தமான கட்டுரைகள் படிக்க நேர்ந்தது. (நன்றி அரவிந்த் அண்ணே)

2006 ல் ஊருக்கு வந்த பிறகு படிக்கும் வாய்ப்பு மிகவும் குறைந்து விட்டது (கல்யாணம் ஆயிடுச்சுங்க.. :)) ). தங்கமணிக்கும் குமுதம், ராணி படிக்கும் ஆர்வமெல்லாம் இல்லாததால், நமக்கு ஆதரவு கிடைக்கலை.

2007 சவுதி வந்த பிறகு இணையம் கிடைத்தது. நிறைய வாசிக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. கல்கியின் நாவல்கள் அனைத்தையும் இணையத்தில் தான் வாசித்தேன். பொன்னியின் செல்வனின் மூழ்கி விட்டேன். நிறைய சிறுகதைகள் படிக்கக் கிடைக்கின்றன. ஆனந்த விகடன், குமுதம் போன்றவை வாங்குவதே இல்லை. அதில் வருவதை விட சிறந்த படைப்புகள் இணையத்தில் வருவதாக எனது கருத்து.

PKP யின் பக்கங்களில் ஒவ்வொரு பதிவிலும் ஒரு மென் புத்தகம் கொடுப்பார். அனைத்தும் சிறந்த படைப்புகளாக இருக்கும்.

இறுதியாக இரண்டு விஷயங்கள் சொல்ல இருக்கின்றது.

1. எனது வாசிப்புகளில் எழுத்தாளர்களில் கல்கியும், அதற்கு அடுத்து சுஜாதாவும் என்னை மிகவும் கவர்ந்தவர்கள். கவிதை படிப்பதில் ஆர்வமில்லை என்றாலும் வைரமுத்துவின் கதைக் கவிதைகள் பிடிக்கும்

2. இதுவரையிலான என் வாழ்வில் தனிப் புத்தகமாக எந்த கட்டுரை நூலையோ, நாவலையோ காசு கொடுத்து வாங்கியதே இல்லை. ஆனந்த விகடன், குமுதம் என்ற நிலையில் தான் இருந்திருக்கின்றேன். பெரிய பெரிய எழுத்தாளர்களைப் படித்ததையெல்லாம் மற்றவர்கள் கூறும் போது பிரமிப்பாக இருக்கும்.

இறைவன் நாடினால் ஊருக்கு வரும் போது நிறைய புத்தகங்கள் வாங்க வேண்டும் என்று நினைக்கின்றேன்.

பணம் இல்லாமல் தவித்த அந்த காலங்களில் புத்தகங்களுக்காக ஏங்கினேன். பர்ஸ் முழுவதும் பணம் இருக்கும் இந்த காலத்தில் புத்தகம் வாங்க வாய்ப்பு இல்லாமல் தவிக்கின்றேன்.

இந்த தொடர் விளையாட்டுக்கு இரண்டு பேரை நான் அழைக்க விரும்புகின்றேன்.

1. ஆயில்யன்... அமைதியாக இருக்கிறாரே என்று பார்க்காதீர்கள். உள்ளே ஏதாவது புயல் கிடைக்கலாம்.

2. ராமலக்ஷ்மி அக்கா... நான் டவுசர் போட்டுக் கொண்டு ஒன்னாப்பு சென்ற காலங்களிலேயே எழுத தொடங்கியவர்கள். அவர்களது வாசிப்பும் நெடியதாக இருக்கும் என்று நம்புகின்றேன். அவர்களுக்கு நேரம் இல்லை என்று சொல்வார்கள் என்றாலும் ஆறு மாதம் கழித்தாவது அவர்களது வாசிப்பனுபங்களைப் பற்றி எழுத அழைக்கின்றேன்.