திருத்திய காதல் - (Caption - காதலின் கதை அல்ல... காதலர்களின் கதை)

“வசு, உனக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியலைம்மா... இந்த இரண்டு வருடமும் என் மாமியாரை உன்னோட அம்மா மாதிரி பார்த்துக்கிட்ட.... இப்ப நீ இங்க இருந்து போறது எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கும்மா”

“ஆன்ட்டி, நான் உங்க மாமியாரை பார்த்துக் கொள்ள வந்தேன். உங்க குடும்பத்துல ஒருத்தியாவே மாறிட்டேன். எதிர்பாராதவிதமா அவங்களும் இறந்ததால் நானும் கிளம்ப வேண்டி வந்துடுச்சு.. என்ன செய்ய கால ஓட்டத்தில் நாமளும் பயனிக்க வேண்டி இருக்கே... பாருங்க இந்த இரண்டு வருடத்தில் எனக்குள் தான் எவ்வளவு மாற்றங்கள்”

“ஆமாம் வசு... சரி நல்லபடியா ஊருக்கு போ.. போனதும் போன் செய்... அடிக்கடி வந்து போய் இருந்துக்க.”

“சரிங்க ஆன்ட்டி நான் கிளம்புறேன். உடம்பைப் பார்த்துக்குங்க”

வீட்டை விட்டுக் கிளம்பும் வசுவையை பார்த்துக் கொண்டு இருந்து மீனாட்சிக்கு கண்களில் கண்ணீர் வர எத்தனித்திருந்தது. முன்னே சென்று கொண்டு இருந்த வசுமதிக்கு கன்னங்களின் வழியே ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

--------------------------------------------------

“அம்மா! நீ என்ன சொன்னாலும் கேக்க முடியாதும்மா... எனக்கு இப்ப கல்யாணம் தேவையில்லை... நான் எப்ப கல்யாணம் பண்ணனும்னு நினைக்கிறேனோ அப்ப கல்யாணம் பண்ணி வைக்கச் சொல்றேன்.. இப்ப விடுங்கம்மா”

“வசு.. என்ன பேச்சுடி பேசுற.. உனக்கு எப்ப கல்யாணம் பண்ணி வைக்கனும்னு எங்களுக்குத் தெரியும். சும்மா கிட அடுத்த வாரம் திங்கட்கிழமை நல்ல நாள். அன்னைக்கு உன்னைப் பெண் பார்க்க வருகின்றார்கள்”
”
“அம்மா.. ப்ளீஸ்ம்மா... என்னை புரிஞ்சுக்கோயேன்.”

“என்னடி புரிஞ்சுக்க... முதல்ல கண் காணாத இடத்துக்கு வேலைக்கு போன.. அப்ப வீட்டில் கஷ்டம்.. அதனால் ஒன்னும் சொல்ல முடியலை. இப்பதான் பூர்வீகச் சொத்து எல்லாம் வந்து விட்டதே... வருமானதுக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்லை.. இப்ப நல்ல வசதியான வீட்டில் இருக்கோம். தங்கச்சிக எல்லாம் நல்லா படிக்குதுக... இனி உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சிட்டுத் தான் எனக்கு வேற வேலை”

சொல்லிவிட்டு சமையலறைக்குள் புகுந்த அம்மாவை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் வசு.
--------------------------------------------------
ஏனோ தூக்கம் வரவே மாட்டேன் என அடம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தது. அம்மாவின் பிடிவாதத்தை தடுக்க இயலாமல் திணற வேண்டி இருந்தது. சில நாட்களாக அருணின் நினைவு வந்து கொண்டு இருந்தது. ராஜன் அங்கிள் இறந்த பிறகு வீடும் மாற்றி சென்று விட்டார்களாம். எங்கே சென்றார்கள் என கேட்கவும் தயக்கமாக இருந்தது.

டைரியைப் புரட்டிய போது எழுதிய கவிதைகள் முத்து முத்தாக இருந்தன. அனைத்திலும் ஏனோ அருணின் வாசனை வீசிக் கொண்டிருந்தது.

பசுமரமாய் இருந்த

கவிதைகளெல்லாம்

கழுமரமாயின

இன்று

காதலின் பிரிவால்...

--------------------------------------------------
அதே நேரம்,

“அம்மா, எனக்கு கல்யாணமும் வேணாம், ஒரு மண்ணாங்கட்டியும் வேணாம்..கொஞ்சம் சும்மா இருக்கியா?”

“ஏண்டா சும்மா இருக்கனும்... எனக்கும் என் மகனுக்கு கல்யாணம் பண்ணிப் பார்க்கனுனு ஆசை இருக்காதா? பேரன், பேத்திகளை தூக்கிக் கொஞ்சனுன்னு ஆசை இருக்காதா? அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது.. உனக்கு சீக்கிரமே கல்யாணம் நடத்தி வைத்து விட்டுத்தான் எனக்கு வேற வேலை”

--------------------------------------------------

“அக்கா! அக்கா! உன்னைப் பெண் பார்க்க மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வந்துட்டாங்க....”

சொன்ன தங்கையை விரக்தியாய் பார்த்தாள் வசு. ஏற்கனவே அலங்காரம் முடிந்து உட்கார்ந்து இருந்தாள். ஏதோ சோளக் கொல்லை பொம்மை போல் தன்னை காட்சிப் பொருளாக ஆக்கப் போவது மட்டும் உணர முடிந்தது.

“ஏய்... மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க வந்துட்டாங்க.. இன்னும் என்ன முழிச்சுக்கிட்டு உட்கார்ந்து இருக்க.... அந்த காப்பி தட்டை எடுத்துட்டுப் போய் எல்லாருக்கும் கொடு. அப்படியே மாப்பிள்ளையையும் ஒரு தடவை நல்லா பார்த்துக்க... அப்புறம் மாப்பிள்ளையை சரியா பார்க்கலைன்னு சொல்லக் கூடாது”

மகளுக்கு வரன் அமைந்து விடும் என மகிழ்வுடன் இருக்கும் தாயைப் பார்க்க வசுமதிக்கு ஏனோ பாவமாக இருந்தது. காப்பி தட்டை ஏந்திக் கொண்டு ஹாலுக்குள் நுழைந்த வசுவுக்கு அங்கு பேரதிர்ச்சி காத்து இருந்தது. அருணும், அருணின் அம்மா, தங்கையும் அங்கு அமர்ந்திருந்தனர்.

பின்னால் திரும்பிப் பார்க்க அம்மா புன்னகையுடன் நின்று கொண்டு இருந்தாள். அவளது கண்களில் “என் மகளுக்கு என்ன தேவை என்பது எனக்குத் தெரியாதா?” என்ற குறுகுறுப்பு ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

டிஸ்கி 1 : கதை புரியாதவர்கள் இங்கு சென்று முதல் 7 பகுதிகளையும் படித்து விட்டு வரலாம். சகோதரி ஸ்ரீமதியின் காதல் திருத்தத் தொடருக்கு எதிர் (அல்லது நேர்) பதிவு இது. காதல் திருத்தம்
சுலபமாக இங்கு சென்றும் படித்துக் கொள்ளலாம்.
http://docs.google.com/View?docID=df2ppmnt_16gkvxhdc2&revision=_latest&hgd=1

டிஸ்கி 2 : எப்ப எதை எழுதினாலும் அதில் சோகம் தான் வழிந்தோடும் என்பதை முறியடிக்க கொஞ்சம் சந்தோசமான முடிவு..:)) முதல்ல இரண்டு பேரையும் ஒரே ஆக்ஸிடெண்டில் கொல்லத் தான் பார்த்தேன்.... அப்புறமா முடிவை மாத்திட்டேன்.