இலவச பஸ் பாஸ் Vs அரசாங்கம் = மன நோயாளிகள்

.
சமீபத்தில் நண்பர் 'மாரநேரி' ஜோசப் பால்ராஜ் அவர்கள் தனது பதிவில் இரண்டு பதிவு இட்டார்கள். 1. இலவசம் என்றால் இளக்காரமா? 2. அரசின் கதவை தட்ட ஒரு ஆராய்சி மணி.

முதல் பதிவில் ஒரு பேருந்தில் இருந்து நடத்துனர் மற்றும்ஓட்டுனரால் கீழே தள்ளிவிடப்பட்ட மாணவ்களைப் பற்றி குறிப்பிட்டு இருந்தார். அந்த நடத்துனர் மற்றும்ஓட்டுனரின் மீது துறை ரீதியான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப் பட இருப்பதையும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

இரண்டாம் பதிவில் அந்த நடத்துனர் மற்றும்ஓட்டுனரின் மீது மேல் நடவடிக்கை கோரி http://pgportal.gov.in. மற்றும் அரசு இணைய தளத்தில் புகார் மனு அளித்திருப்பதாகவும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

மனித தன்மை அற்ற இந்த செயலுக்கு கண்டிப்பாக த்ண்டனை கொடுக்கப் பட வேண்டும்.

அதே நேரம் நமது சமூக அமைப்பில் இருக்கும் ஒரு குறைபாடையும் இங்கு சீர் தூக்கிப் பார்க்க வேண்டியது கட்டாயமாகின்றது. ஏன் அந்த நடத்துனர் மாணவிகளை கீழே தள்ளி விட வேண்டும்? அந்த அளவு அவரது மனதை ஈரமில்லாமல் ஆக்கியது எது? அந்த சிறுமிகள் இலவசமாக பயணிப்பது தான் காரணமா?

நம்முடைய சமூக அமைப்பில் இருக்கும் மிகப் பெரிய ஓட்டை. தவறுகளை திருத்துவதில்லை. தவறு செய்பவர்களை தண்டிக்கவே விரும்புகிறோம். இந்த ஒரு பேருந்தின் நடத்துனர் ஓட்டுனரை தண்டித்தால் தமிழகம் முழுவதும் நடக்கும் இது போன்று தவறுகள் திருத்தப்படுமா? இன்னும் எத்தனை ஊரில் பேருந்து பள்ளி மாணவ, மாணவிகள் ஏற்றப்படாமல் தடுக்கப்படுகின்றனர்? எவ்வளவு பேர் இழிவாக கடிந்துரைக்கப்படுகிறார்கள்?

தமிழகத்தில் மாணவ, மாணவிகளுக்கு இலவசமாக பேருந்து பயண அட்டை வழங்கப்பட்டுள்ளது. அவர்கள் நகரப்பேருந்து எனப்படும் டவுன்பஸ்களில் பயணம் செய்யலாம். பொதுவாக போக்குவரத்து கழகங்கள் தங்களுடைய பேருந்துகளின் வருவாயிலேயே நடத்தப்ப்படுகின்றன. இலவசமாக பயணிகளை ஏற்றிச் செல்வதற்கும் போக்குவரத்துக் கழகங்களே பொறுப்பு ஏற்க வேண்டும்.

போக்குவரத்துக் கழகங்கள் பணியாளர்களுக்கான ஊதியம், பேருந்து பராமரிப்பு செலவு, டீசல் போன்றவற்றை தமது வருவாயில் இருந்தே சமாளிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளன. அரசு இதில் தனியாக உதவிகள் செய்வதில்லை. புதிதாக பேருந்து வாங்குவதோடு சரி. தற்போது புதிதாக மினி பஸ், ஷேர் ஆட்டோ போன்றவை வந்த பிறகு நகரப் பேருந்துகளின் வருமானம் வெகுவாக குறைந்து விட்டன. அதே போல் சரியான பராமரிப்பு இல்லாத பேருந்துகள், குண்டும் குழியுமான கிராமத்து சாலைகள் ஆகியவற்றால் பேருந்துகளின் டீசல் செலவும் அதிகமாகி விட்டன.

ஆனால் போக்குவரத்து கழகங்களின் அதிகாரிகள் ஒவ்வொரு பேருந்துக்கும் தினசரி வசூலாகும் தொகையை கணக்கு எடுக்கின்றனர். அதே போல் லிட்டருக்கு இத்தனை கி.மீ ஓட்டியே ஆக வேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்துகின்றனர். பராமரிப்பு இல்லாத பேருந்துகளை, குண்டும் குழியுமான கிராமத்து சாலைகளில் ஓட்டும் போது டீசல் சிக்கனத்தை நடைமுறைப்படுத்த இயலாத சூழலுக்கு ஓட்டுநர்கள் தள்ளப்படுகின்றனர். அதே போல் பள்ளி மாணவ மாணவிகள் பேருந்தை முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்துக் கொள்வதால் மற்ற பயணிகள் மினிபஸ், ஷேர் ஆட்டோக்களில் பயணிக்கத் தொடங்கி விட்டனர். இதனா நடத்துனர் சரியான வசூல் காட்ட இயலாமல் திணற வேண்டிய சூழலுக்கு தள்ளப்படிகின்றார்.

நடத்துனரும், ஓட்டுநரும் மேற் சொன்ன காரணங்களுக்காக தங்களது பணிமனைகளில் இருந்து மெமோக்களை பெற வேண்டிய சூழலுக்குத் தள்ளப்படுகின்றனர். இதனால் மன அளவில் பாதிக்கப்படும் நடத்துனரும், ஓட்டுனரும் இது போன்ற மனித தன்மை அற்ற நிலைக்கு தள்ளப்படுகின்றனர். இதனால் பல நடத்துனர், மற்றும் ஓட்டுனர்கள் நகரப் பேருந்துகளில் இருந்து வேறு பேருந்து பணி புரிய ஆசைப்படுகின்றனர். அரசியல் பலம் உள்ளவர்கள் சென்று விடுகின்றனர். இல்லாதவர்கள் மன நோய்க்கு ஆளாகின்றனர்.

சமீபத்தில் இண்டியன் ஆயில் கார்ப்பரேசன் சில போக்குவரத்து கழகங்கள் பல கோடி பாக்கி வைத்து கட்ட இயலாத சூழலில் இருப்பதால், அவைகளுக்கு டீசல் சப்ளை செய்ய இயலாது என்று அறிவித்தது இங்கு நினைவு கூறத்தக்கது.

போக்குவரத்து கழகங்களுக்கு அரசு உதவ முன்வர வேண்டும். நகரப் பேருந்துகளில் அதிகமாக இலவச பஸ் பாஸ் உள்ள மாணவ, மாணவிகள் பயணிப்பதால் நகரப் பேருந்துகளில் வசூலை மட்டுமே குறிக்கோளாக வைப்பதை தடுக்க வேண்டும். அதே போல் நகரப் பேருந்துகள் மோசமான பராமரிப்பு சரியில்லாத சாலைகள், அதிகமான வளைவுகள், நிறைய நிறுத்தங்கள் இருப்பதால் அவர்களின் டீசல் டார்க்கேட் கொள்கை விலக்கப் பட வேண்டும்.

இவைகளைச் செய்தால் தான் மன நோய்க்கு தள்ளப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கும் நகரப் பேருந்துகளில் நடத்துனர்களும், ஓட்டுநர்களும் மீண்டும் மனிதத் தன்மையுள்ளவர்களாக ஆக இயலும். இல்லையெனில் தமிழகம் முழுவதும் இது போன்ற காட்சிகள் தினமும் அரங்கேறுவதைத் தடுக்க இயலாது.