போங்கடா..... ஆன்ட்டிப் பண்டாரங்களா - செத்துப் போனவனின் கதை.

கி.பி பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, சோழப் பேரரசு முற்றிலுமாக நிர்மூலமாக்கப்பட்டு பாண்டிய மன்னர்களின் கை ஓங்கி இருந்த காலத்திற்கு சுமார் 700 வருடங்களுக்குப் பிறகு இக்கதை தொடங்குகின்றது. அப்போது நாங்கள் சென்னையில் புறநகரில் ஒரு கல்லூரியில் படித்துக் கொண்டு இருந்தோம். அந்த கல்லூரியில் சிறப்பாக சொல்ல நிறைய விடயங்கள் இருந்தாலும் மிக முக்கியமான விஷயமாக எங்களுக்குப் பட்டது அது ஒரு கோ-எட் காலேஜ். கல்லூரியைச் சுற்றி பரபரப்பான ஏரியா.

கல்லூரிக்கு எதிரே விடுதி. விடுதியைச் சுற்றி வதவதவென வீடுகள். எங்கள் விடுதி இரண்டு மாடி. விடுதியை ஒட்டியே வரிசையாக ஒரே மாதிரியான வீடுகள் இருக்கும். அவற்றிற்கு ஒரே மாடி. நீளமாக இருக்கும். பலவற்றின் வீடுகளின் படிகள் வெளியே இருக்கும் என்பதால் அதன் வழியாக வந்து, விடுதியின் மேலே வந்து விடலாம். இரவு பத்து மணிக்கு மேல் விடுதி மூடப்படுமாதலால் அது தான் வழி. இரண்டாம் ஆட்டம் சினிமா போகிறவர்களுக்கு அதுதான் தினசரி வழி. அந்த லைன் வீட்டின் ஓனர் ஒரு பிரபல வக்கீல். கீழ்த் தளங்களை வாடகைக்கு விட்டுவிட்டு மேலே பாதி மாடியில் விடு கட்டி குடி இருக்கிறார். சில நேரங்களில் அவர் மாடியில் அமர்ந்து கட்சிக்காரர்களுடன் இரவு பேசிக் கொண்டு இருப்பார். அப்ப மட்டும் நம்ம பசங்க அந்த பக்கம் இறங்க மாட்டானுக., நாம அந்த வழியை எல்லாம் சோதித்து பார்த்ததில்லை... ஏன்னா நாங்க ரொம்ப நல்லவங்க

சரி நேரடியா மேட்டருக்குப் போகலாம். விடுதிக்கு அடுத்த தெருவில் ஒரு பிள்ளையார் கோவில் உள்ளது. அந்த ஆண்டு அங்கு சிறப்பான திருவிழாவுக்கு ஏற்பாடு செய்து இருந்தனர். லக்ஷ்மன்-ஸ்ருதியின் மெல்லிசைக் கச்சேரி, பட்டிமன்றம் என்று இரவு களை கட்டி இருந்தது. நம்ம மூன்றாவது வீட்டு வக்கீல் தான் திருவிழாவிற்குத் தலைமை. கல்லூரியில் அன்று மட்டும் விடுதியில் நேரக் கட்டுப்பாடு தளர்த்தப்பட்டு இருந்தது.

பசங்க எல்லாம் இரவு உணவுக்குப் பின் ரெடியாகிக்கிட்டு இருந்தோம். ஏன்னா அந்த ஏரியா பிகர்களெல்லாம் அப்ப தானே மொத்தமா ஒரே இடத்தில் பார்க்கலாம். .. ;) எல்லாரும் கிளம்பின நேரம் பரணி மட்டும் படுத்துக் கிடந்தான். என்னடான்னா அவனுக்கு தலைவலியாம்... ஊருல இருக்குற எல்லா ஸ்கூல் பொண்ணுகளையும் காலையில் வீடு to ஸ்கூல், வீடு To பஸ் ஸ்டாப் வழி அனுப்புவது தான் அவன் முதல் வேலை. அதே போல் மாலையில் vice versa. அவன் வரலைன்னா நிறைய பொண்ணுங்க வருத்தப்படுமே என்று நாங்கள் வருத்தப்பட்டுக் கொண்டே சென்று விட்டோம்.

இரவுப் பொழுது இனிமையாகக் கழிந்தது. சுமார் ஒரு மணிப் போல் சில பசங்க தூக்கம் வந்து விடுதிக்கு திரும்ப வந்துக்கிட்டு இருக்கும் போது வழியில் வக்கீல் வீட்டில் இருந்து ‘திருடன்’ ‘திருடன்’ என்று சத்தம். நம்ம பசங்க வேகமா வக்கீல் வீட்டு மாடிக்கு ஏறிப் போய் இருக்காங்க... கச்சேரியில் இருந்து ஏனோ இடையில் வக்கீல், வீட்டுக்கு வரும் போது ஹால் ஜன்னல் வழியே வெளியே மாடியில் யாரோ ஓடியது போல் இருந்திருக்கின்றது. நம்ம பசங்க மாடி பூராவும் தேடிப் பார்த்துட்டு யாரையும் காணலைன்னு சொல்லிட்டு வந்துட்டாங்க... இதில் என்ன மேட்டர் இருக்குன்னா... இதில ஒரு ஆன்ட்டி சென்டிமெண்ட் இருக்கு.. அதைக் கடைசியில் சொல்றேன். அதுக்கு முன்னாடி நம்ம பரணியைப் பற்றி தெரிஞ்சுக்குங்க...

நானும் பரணியும் ஊரிலேயே ஒண்ணா படிச்சவர்கள். தமிழ் மீடியம். ஊரிலேயே அவனுக்கு பொண்ணுக பின்னாடி சுற்றுவது தான் முழு நேர வேலையே.. ஆனால் படிப்பில் கெட்டி. +1 படிக்கும் போது எனக்கு காதல் மலர்ந்து இருந்தது. அது என்னோடு இந்தி படிக்கும் பொண்ணு. அந்த பொண்ணு பேரு.. வேண்டாமே... அதே இந்தி கிளாஸில் எனக்கு ஜூனியர் பெண்ணை பரணி லவ்ஸ் விட ஆரம்பிச்சு இருந்தான். அந்த பெண் பெயர் சுதா. இந்த இரண்டு பெண்களும் ஒரே மெட்ரிக்குலேசன் ஸ்கூலில் படிப்பதால் பிரண்ட்ஸ். வசதியான வீட்டுப் பெண்கள்.

பரணி தைரியமா சுதாகிட்ட போய் லவ்ஸை சொல்லிட்டான். அவன் துபாய் போய் வேலை செய்யப் போவதாகவும், அவனை கல்யாணம் முடித்தால் அவளுக்கும் துபாய் போகும் வாய்ப்பு கிடைக்கும் என்று சாமர்த்தியமாக பேசி இருக்கிறார். ஆனா சுதா விவரமான ஆளு... ‘எங்களுக்கு வெளிநாட்டுக்கு போற எல்லாம் வேணாம். உள்ளூர் ஆள் போதும்.. வேலையைப் பார்த்துட்டு போ’ன்னு சொல்லிடுச்சு.. பரணி வெக்ஸ் ஆகிப் போகிட்டான். ஆனா என்கிட்ட சொல்லை.

சுதா என் ஆள்கிட்ட சொல்ல அவள் வந்து என்னிடம் உளறிட்டாள்.. கொஞ்சம் லொட லொட கேஸ்.. ;))) .. அதுக்கு அப்புறம் சுதாவை நீங்க எல்லாம் பெரிய இடம்.. துபாய் போய் செட்டில் ஆகப் போறீங்க என்று கலாய்த்த கதை எல்லாம் இங்கே வாணாம்.. இதில் பாதிக்கப்பட்டது நான் தான்.. இந்த ஐடியாவை வச்சு இருந்தது நான் தான்... என் ஆள்கிட்ட இப்படிச் சொல்லி புரோபஸ் பண்ணலாம்ன்னு நினைத்து இருந்தேன். பரணி முந்திக்கிட்டு சொதப்பிட்டான்... அப்புறம் கடைசி வரை எப்படி சொல்றதுன்னு நினைச்சிக்கிட்டே கடைசி வரை சொல்லாம விட்டுட்டேன்னு வச்சுக்கங்க.. அந்த பொண்ணு இப்ப 11000 கி.மீ தள்ளி காணாமப் போய்டுச்சு..

சரி பழையக் கதைக்கு வரலாம். நம்ம பசங்க திருடனைத் தேடி மாடி பூரா சுத்தி இருக்காங்க.. ஒரு தண்ணீர் தொட்டிக்கு பின்னாடி யாரோ பதுங்கி இருப்பதைப் பார்த்ததும் எல்லாம் உசாரா அங்க போனா.. அந்த ஆள் டக்கென்று இவர்கள் காலில் விழுந்து விட்டான். பார்த்தால் நம்ம பரணி. வக்கீல் வீட்டில் இல்லாததால் வக்கீல் வீட்டுக்கு வந்தேன். திடீரென்று வக்கீல் வந்துட்டார். எஸ்கேப்பாகும் போது ஜன்னல் வழியா பார்த்துட்டார். காட்டிக் கொடுக்காதீங்கடான்னு ஒரே அழுகை. பசங்க நல்லா ஒளிஞ்சுங்க அப்புறம் தப்பி ஓடிப் போன்னு மன்னிச்சு யாரும் இல்லாத மாதிரி காட்டிக்கிட்டு வந்துட்டாங்க... மறுநாள் முதல் அவன் இறந்த 2003 மார்ச் வரை இதை வைத்து அவனைக் கலாய்த்த லூட்டி எல்லாம் காலத்தால் அழியாதது.

டிஸ்கி : கதையில் வரும் பெயர்கள் மட்டும் கற்பனையானவை.